برای قرن ها، فرش یک پدیده فرهنگی است که نشان دهنده شخصیت و سیمای ملی، یک ارزش استثنایی تاریخی و فرهنگی است.
فرش هایی وجود دارد که در پس نقش و نگارهای آن تاریخ و معنای کامل زندگی پنهان است.
روفرشی مسافرتی بسیار زیبا می باشد و می توان برای هر خانه ایی استفاده نمود.
در زیور آلات، خاطره پنهان است و اغلب نقش ها به جای مردم داستان را روایت می کنند: فرش به یک خاصیت شفابخش نیز نسبت داده می شد.
نه تنها به این دلیل که از پشم طبیعی ساخته شده بود و نخ ها با رنگ های طبیعی رنگ می شدند، بلکه اعتقاد بر این بود که پشت نقش های آنها وجود دارد.
راز خاصی پنهان شده است: بزرگترین یا بیمار خانه همیشه در گوشه ای از خانه بود که فرش آویزان می شد.
فرش های آویزان به دیوار و پهن شده روی زمین نیز متفاوت بودند: فرش هایی با تزئینات خاص به دیوار آویزان می شدند.
و بر روی آنها عکس اقوام مرده، آلات موسیقی و سایر اقلام مقدس آویزان شده بود.
فرشهایی که روی زمین پهن شده بودند، گرچه دارای زیور آلات خاصی بودند، اما معنای خاصی یا نمادهای اجدادی نداشتند:
فرش اژدها معمولاً دارای تصاویری از اژدها، درختان حیوانات، ققنوس و همچنین نمادهای مثلثی، مورب دندانه دار و ابدیت است.
فرش های اژدها معمولاً با رنگ قرمز رنگ می شوند: فرش اژدها برای ارمنیان معنای منحصر به فردی دارد.
آنها نماد پیروزی هستند: خدای ارمنی.
صنایع دستی: هنر و صنعت
فرش با شکل گیری در یک محیط قومی خاص، با نیاز به برآورده کردن الزامات خاص، در طول هزاره ها دستخوش تحرکات و تعاملات مختلفی با واحد قومی شده است.
عرصه های عملی جدیدی به دست آورده است: فرش به عنوان یک خانواده ساده عمل نمی کرد.
شی، اما در اصل دارای اهمیت آیینی بوده و همچنین اهمیت فرش در سیستم میراث فرهنگی ارمنستان به این دلیل است.
